Vars 2010: Ski en snowboardfun

Krokusvakantie = skivakantie
Dochter en papa trokken weer richting Frankrijk met het OZ vergezeld van de ganse "Heffense" familie.
Vrijdagavond vertrokken; nachtelijke rit verliep vlot, ochtendelijke bergen daarentegen al iets minder vlot. Ondergetekende zijn dochter slaagde er in om tot vijf maal toe haar maag te ledigen. Het vele bochtenwerk, de volle wagen, de nachtelijke spanning, ... werden haar teveel.
Na een tussenstop in hotel Montepente trokken we richting centrum waar we voor de kindjes het skimateriaal moesten ophalen. Nog vlug even het materiaal uitproberen op de berg over ons hotel alvorens het tijd werd om onze eerste warme maaltijd te degusteren. De menu's, met zowel 's middags als 's avonds, voorgerecht, sla, hoofdplat, dessert zullen aardig wat looptrainingen vereisen om al die calorieen weer weg te werken. ;-)
Zondag, eerste dag. Wakker worden met de zon boven de bergen. Zeven uur wekker; zowel dochterlief als papa meteen goedgezind na een verkwikkende nachtrust. Ontbijten om halfacht waarna de kindjes om halfnegen in volledige skituitrusting opgepikt worden door de Vlaamse monitoren. De drie groepjes, beginners - plus/minus 1 sterrigen - gevorderden, zullen heel de week les krijgen van Franse skimonitoren. 's Avonds krijgt de dochter al meteen goed nieuws, ze mag naar groepje drie. Als jongste van de hoop zal ze een tandje bij moeten steken maar ze is er klaar voor klinkt het zowel aan Franse kant (ESF) als aan Vlaamse kant (OZ moni's).
Papa kreeg op zijn eerste snowboarddag meteen alle kleuren van de regenboog voorgeschoteld. De rood - blauw - rode route, eveneens de enige weg richting verzamelpunt, bleek plots een rood - zwart - rode piste te zijn. De bobbeltjes werden uiteraard niet volgens de regels van de kunst genomen maar we geraakten heelhuids beneden.
Vandaag, maandag 15 februari, eveneens stralende zon; heel de dag zalig mooi weer. Buitentemperatuur 5°C, windtemperatuur min 15°C. Op de liften was het rillen, op de piste in het zonnetje genieten.
De dochter heeft een heel gebit moeten bijsteken, figuurlijk gelukkig, en was daarnet dus ook bekaf. Omwille van het hoge tempo in de parallel skieënde groep heeft ze het laatste stuk van de afdaling forfait moeten geven. Energie peil zat ver onder nul; ze had de kracht zelfs niet meer om naar voren te leunen op haar ski's. Gelukkig was daar de grote zachte beer van het ESF, hij nam haar zonder blikken of blozen op zijn buik mee naar beneden alwaar papa zijn popje in ontvangst mocht nemen. Wat suiker en een warm bad en de uffra was weer vertrokken voor een avondvullend programma.
Mogen er zo nog dagen volgen!