Wie is er jarig, …

Wie viert er feest? Eline , Eline, Eline.

4 januari 2012. Tien jaar werd onze juffrouw vandaag.
Wat begon als een dag met veel sneeuw, waar de lucht en de wolken amper van de piste te onderscheiden waren, werd vanaf een uur of tien, net voor de aanvang van de skiles, wederom een prachtige dag. Langzaam blies de ijskoude wind de donkergrijze wolken weg en toverde een stralend blauwe lucht tevoorschijn. Het zonnetje feliciteerde de dochter eveneens met haar verjaardag en scheen uitbundig gedurende de rest van de dag!

In de voormiddag werden er weer wat nieuwe dingen ingeoefend, niet altijd even fijn, maar wel noodzakelijk voor het behalen van het o zo begeesterde brons. Kleine bochtjes staan er op het examenrooster en dat zal de dochter geweten hebben. Sneller, trager, niets was blijkbaar goed genoeg … echter een tip van Catherine en de namiddag werd eens zo fijn! De botten één haakje verder aanspannen maakte een wereld van verschil voor de dochter haar wendbaardheid. Ook wij genoten in de voormiddag van onze kilometers en in de namiddag van wat amuseren - trucjes voor boardende heren op leeftijd - op enkele blauwe pistjes. Pure fun dus!

’s Avonds kreeg de dochter nog een liedje cadeau van het voltallige OZ monitoren korps alsook een bijzonder leuke kaart en verjaardagshoed. Ook het cadeautje van Leen werd met open mond uitgepakt. Een grote doos makeup van TopModel werd haar deel.

Dag drie zit er weer op. Wij tekenen voor nog twee dagen zulk weer.

stralend weer in orcières

ik had U een foto beloofd, van het uitzicht, weet U wel?

Getrokken om half negen 's morgens, vanop ons terras.De zon komt net piepen boven de besneeuwde bergen! idyllisch nietwaar?
Het werd dan ook een schitterende dag. Verse sneeuw, gemiddeld veertig centimeter met op sommige plaatsen, off piste weliswaar, dieptes tot 70 centimer. Persoonlijk voor U getest!
Iets na negen uur stonden wij, drie families, weer paraat aan onze eerste skilift. Inclusief klein mannen. Nog snel een afdaling meepikken alvorens de kroost weer te overhandigen aan de kundige handen van het ESF.

De mist op de achtergrond is geen smet op deze wolkeloze zonnige dag maar wel de sneeuwkanonnen die heel de dag lang duchtig bleven sproeien. 's Middags kregen wij enkel happy kids terug afgeleverd. De ene was blij dat zijn snowboard les goed verlopen was, de anderen waren blij dat het een toffe les was en mijn dochter had blijkbaar heel de voormiddag diepsneeuw opgezocht en nieuwe jumpkes gedaan. Super dus! Iedereen content!

Snel met de hele bende naar boven naar de chalet van het hotel om aldaar onze picknick te nuttigen. Onderweg op de skilift konden we reeds de geur van vers gebakken worstjes ruiken! Deze werden dan ook door groot en klein in dank aanvaard tussen onze reeds voorgesneden franse broden.

Na het eten zochten de kinderen nog even de diepergelegen poeder op.

De walrus op de rots is niet een gevallen dochter maar wel een bevallige, uitrustende, zeemeermin. 

In de namiddag mochten de ouders onder begeleiding van Gilles, één van de nieuwe garde OZ monitoren die aardig met een snowboard overweg kon (!), de wegen naast en tussen de pistes gaan verkennen. Alhoewel we zelf niet vies zijn van ons af en toe naast de piste te begeven waren de tochtjes van Gilles net iets meer, net iets langer, net iets dieper. Waarvoor dank!

's Avonds nog een plonske in het lokale zwembad met de meisjes en de dag kon weer bijgeschreven worden in het archief onder 'perfecte dagen'

Orcieres, dag 1

maandag 2 januari

na een nieuwjaarsdag in de auto door te brengen kwamen we, tegen alle verwachtingen in, redelijk vroeg op onze vakantiebestemming aan. Orcieres in Frankrijk. Ruim op tijd om ons in te schrijven alsook om de dochter haar skimateriaal op te pikken.

Kleine kamertjes maar wat een prachtig uitzicht, morgen een foto, beloofd!

Na de sneeuwstorm van vandaag heeft het uitzicht al net iets minder charme daar ons klein kamertje nu volstaat met natte spullen. Een droogrek met zompige kleren, jassen en fleecen aan de kapstok, de dochter haar skijas over de spiegel, handschoenen en buff op de verwarming, rugzak op de stoel voor verwarming en snowboard in de douche.

Klein dus. Mais bon, gelukkig zijn de dochter en ik uit het verleden wel gewoon om hetzelfde bed te delen dus dat viel gelukkig wel mee, al moest ik vannacht wel af en toe de dekens terugeisen!

sneeuwstorm dus. Niet echt storm, maar wel veel sneeuw. Op enkele uren tijd viel er vlotjes 40 centimeter uit de lucht. De namiddag was dan ook geen pretje, noch voor de kinderen noch voor ons, om de piste te onderscheiden van de sneeuwwolken. Dieptezicht nihil, vertezicht beperkt tot twee paaltjes, diepsneeuw van boven aan de piste tot beneden.

Zalig voor ons, iets minder voor hen.

Tegen halfvier hield het kleine grut het voor bekeken. Dochter met de navette terug naar het hotel, papa tevoet.Kinderen kregen namelijk voorrang en plus was papa op zijn snowboardboots net iets mobieler dan de dochter op haar skibotten.

Na twintig minuten onder een warme douche en droge warme kleren kon prinses weer op oorlogspad en werden andere kamers onveilig gemaakt. Dit gaf mij de kans om nog wat verder te lezen in mijn boek 'loopblessures voorkomen'. Gezien de vele sneeuw en het ontbreken van een fitness ruimte zal lopen er deze week voor mij vrees ik niet bij zijn. Jammer maar dan zullen we een extra pistje moeten boarden, niewaar?

Dochter gaat deze week voor brons, althans dat hoopt ze. morgen voorspellen ze mooi weer, en dat hopen wij dan weer van harte.

to be continued, vanuit Orcieres, frankrijk,

uw snowboardende reporter.