spaghettisaus

met een schitterende delavega, the day after, op de achtergrond geniet ik nog na van de pruttelende spaghettisaus.
de dag begon vroeg met een dochter die omstreeks een uur of vijf haar bedje verliet en op haar blote voetjes richting papa's grote bed trippelde ... gelukkig keerde de rust snel weder.
kwart voor zeven was ditmaal voor papa ook vroeg, maar de dochter sliep nog onbezorg verder tot half acht ... wat een luxe leven niewaar?
dagje school voor de dochter, weliswaar niet met de slee waarop we stiekem gehoopt hadden want alle sneeuw was gesmolten, en dagje thuis werken voor papa ... wat een luxe leven niewaar?
halfvier stond papa weer aan de poort, steeds een prettig weerzien met andere ouders. Met vier zware zakken kwam juf Anke samen met de dochter aangestapt. "kom op tegen kanker" actie! 4 zakken met elk 16 appelen. beste grootouders, er is voor elk van jullie een zak! (met dank aan de mama)
De dochter was redelijk enthousiast over de appels en heeft onmiddelijk één appel geclaimed als vieruurtje! Samen met de milkshake bezorgde dit voldoende energie om snel het huiswerk te maken. Ons klein rekenwondertje is snel klaar met haar blz oefeningen en heeft zelfs nog wat zin om een oefening van vorige week in te halen! super!
Terwijl de dochter zich vervolgens onder de dekens even voor TV nestelt, maakt papa gratin patatjes met verse appelmoes en kip. Iets te veel look mischien in de gratin maar voor de rest goed geslaagd, aldus de dochter die vlotjes drie kippebouten oppeuzelde. Na een tekening gemaakt te hebben voor X (=verrassing) wou de jongedame nog een appel als dessert. Ondanks de suggestie om mischien toch maar voor de pudding te gaan was ze niet te overtuigen. Fruit heeft ze vandaag alvast genoeg binnen.
Na een badje, verhaaltje van papa en zelf nog even gelezen te hebben viel ze als een blokje in slaap. tijd voor papa om zijn werkdag voort te zetten. (tot zover het luxe leven ;-) )
Iets na den tienen neem ik afscheid van mijn noord amerikaanse collega en duik ik weer de keuken in. Morgen spaghetti op het menu en omdat saus beter wordt als ze een nachtje gestaan heeft moest dit vandaag nog.
Verse wortelen, selder, paprika, champignons, gehakt en natuurlijk tomatensaus! de look hebben we nu maar achterwege gelaten ;-)
Ondertussen staat de saus af en zit ik met mijn tabletje rustig na te genieten van wederom een mooie dag.
Al bij al toch een luxe leven!

sneeuwventjes

de dochter is terug, lang leve de dochter.



Nog voor ze goed en wel binnen was wou ze al weer naar buiten. Het had reeds de hele middag gesneeuwd en er lag (ligt) zeker 15 centimeter sneeuw in Antwerpen. Ongelooflijk mooie witte koude 'plakke' sneeuw. resultaat was een uur sneeuwpret; sneeuwballen gevecht, sleetje rijden en uiteraard sneeuwmannen maken. Leuk om de vele mensen op straat te zien komen, genietend van het gekraak onder hun voeten, verwonderd over de aangename verrassing die de vroege winter ons bracht. Glunderende gezichtjes en blozende kinderkaakjes bij de vele buurt kindertjes die ook nog snel op zondagavond van deze witte weelde kwamen genieten.

't weekend is bijna voorbij ...

weer een druk weekend bijna achter de rug ... geweldig, alle dingen die op het lijstje stonden werden min of meer afgewerkt!
vrijdag gaan eten bij Elke en Craig, ongelooflijk hoe groot Pipa reeds wordt. Grappig hoe vlot ze omgaat met haar tweetalige opvoeding ondanks haar nog beperkte woordenschat. Daarna nog snel even naar Borsbeek gereden en even binnen gesprongen bij de familie de Haan. Een spelletje Catan met uitbreidingen kunnen we moeilijk weerstaan. De barbaren laat ik nog links liggen maar de visfiches en goud komen vlotjes binnen. Drie (of vier) overwinningen op rij. Maakt deel uit van de positieve vibe waar ik in zit want het was reeds van begin 2007 geleden dat ik nog eens een spelletje kon winnen! Iets na middernacht als ik terug thuis kom. Nog vlug even werken. Morgen hardware migratie in Beerse en enkele van mijn servers moet down gebracht worden. Nog stiekem onze nieuwe verslaving checken, Facebook, en jawel er is nog volk online. Na een (heel)leuke chat besluiten we iets na den éénen onze dromen te gaan vangen.
Zaterdagochtend, kwart na acht. Wezenberg! 20 baantjes later is het negen uur. Tijd om ons lijstje verder af te werken. Colruyt, Ikea, Tom & Co, tanken, krantenwinkel, buurtwinkel, 5 machines was, 5 bedden te verschonen, afwasmachine in en uitladen, opruimen a volonté, boeken sorteren voor de zolder, ... en als laatste naar de bloemenwinkel voor de gastvrouw van de winterbarbeque vanavond.
Iets na de zevenen ben ik in Berchem. Na een amuse-geulle'ke de kinderen in bed gestopt, verhaaltje voorgelezen van "K3 en de puppies" (welke ik een beetje moest inkorten daar het reeds laat was voor de ukkies). Altijd leuk, voorleesmomenten.
Daarna rustig verder getafeld met een fijn gezelschap. 't leven kan mooi zijn. Halftwee thuis, ditmaal niemand meer online op Facebook. Jammer.
Om acht uur wederom bed uit. Vandaag staat er fietsen op het programma. Iets later belt de fietsgezel af omwille van het koude weer. Gelijk heeft hij. Moest ik geen thermische spullen hebben inclusief speciale hand- en overschoentjes, ze kregen mij ook niet buiten. Maar, lekker warm aangekleed, volharden we in de boosheid. anderhalf uur later kunnen we na een mooie tocht opnieuw in de douche stappen. Nog snel even naar het winkeltje voor brood en roze worst voor de dochter haar boterhammen morgen. Daarna begint het wachten. Beetje prullen met mijn nieuwe sbs 2008, beetje rommelen op zolder, nog een laatste machine was draaien, ...

ondertussen ziet heel de straat wit! een dik pak sneeuw valt nog steeds uit de lucht. subiet sneeuwballen gevecht?
anyone?

don't eat from the yellow snow

het is zover ...

* de eerste sneeuw is gevallen
* we hebben een poesje in huis, Zappa genaamd
* de dochter heeft er haar eerste scoutsweekend op zitten
* we zijn op midweek naar Vielsalm geweest tijdens de herfstvakantie
* dit is de eerste blog sinds onze trip naar canada
* REM op de radio, Orange crush, lang vervlogen tijden
* onze zolder is af, moet alleen nog aangekleed worden. Staat al wel een heel mooi stapelbed, met dank aan Andrew
* de winterBBQ was heel gezellig, toffe vriendjes!
* onze Catan spelletjes worden steeds uitgebreider, nu ook met barbaren!
* vorige maand nog eens dag mogen gaan zeggen in zweden
* de dochter heeft ondertussen al een stuk of zeven tanden gewisseld
* gaan schaatsen met Gunter & Leen & Co was heel leuk
* skidag van het OZ ook
* veel verjaardagsfeestjes, logeerpartijtjes, ...
* als de dochter thuis is het steeds zoeten inval in is Wilrijk, hoe meer zieltjes hoe meer vreugd
* ondertussen kan de dochter ook de 100 meter zwemmen, binnenkort eens een diploma'ke versieren
* de sint is onderweg!
* één van de drie hamsters werd geadopteerd door de familie de Haan
* de WOB fuif een succes was
* ...

... we zijn terug!

Montreal

donderdag, 24 juli

vandaag ontbijt met de ‘band’. de families Tierney’s en vrienden nodigden ons uit voor eengezamenlijk ontbijt. Tof initiatief dat ons aanzet tot een wedergeste, dus vrijdag ontbijt bij ‘ons’.

er staat een trip naar montreal op het programma vandaag. De dames gaan winkelen, de kinderen worden op sleeptouw genomen.
Lisse (4jaar), Sarah (5 jaar), Jasmine (10) en Lissa (14) zijn de nieuwe vriendinnetjes van de dochter. Het oude montreal is mooi, niet supergroot. Hier zien we eigenlijk voor de eerste maal echte toeristen! Niet dat het hier druk is ofzo maar ze vallen wel op. Oude gebouwen en kerkjes worden afgewisseld met hypermoderne buildings. Alles loopt schots en scheef door elkaar. Via chinatown lopen we richting water, langs de kades en terug het centrum in. Leuk om toch nog eens iets te zien. ‘s avonds worden we verwacht op een repetitie van de trouw. Veel volk in het kleine presbyterian kerkje. De ‘minister’ komt iedereen persoonlijk een hand geven. aansluitend is er eten en drank voorzien in een zomerverblijf van een van de bruidsmeisjes. Vlak bij Lancaster aan de St Lawrence river, die op sommige plaatsen tot 6km breed is heb ik me laten vertellen, wordt er gezellig getafeld met vrienden en familie. Toffe boel! de dochter geniet van de aanwezige belgische kinderen die ondertussen nog werd uitgebreid met Maya (8 jaar) wat het totaal op 6 belgische meisjes brengt. Als we ‘s avonds huiswaarts keren is de dochter nog klaarwakker en vol verbazing over de zwaartekracht, het hoe en waarom van onze ronde aarde en of er dan wel of niet ‘twee’ zonnen zijn. grappig om haar om half elf een spreekbeurt te horen geven over het ontstaan van de mensheid. over zaadjes die vliegjes, kevers, vissen, apen, chimpansees en dan mensen worden!

Alkwonkwinkwan

Maandag, 21 juli.

Zou Belgie nog bestaan? Feestdag of niet, afgesloten van de buitenwereld zijn we onderweg naar het afgelegen Algonquin park. De ecolodge die we geboekt hebben ligt op een drietal uurtjes rijden van Ottowa, hoofdstad van Canada.

Aangekomen op de parking waar we de auto moeten acherlaten worden we meteen aangevallen door enkele tientallen muggen in alle soorten en maten die je je maar kan voorstellen. Gelukkig was ik in lancaster een lokale farmacie binnengestapt om zowel voor papa als voor de dochter de nodige voorraad repellent in te slaan. Na de bagage gedropt te hebben, op goed vertrouwen in de houten kabine, trokken we te voet verder naar onbekende bestemming. Nog steeds aangevallen door nooit geziene varieteiten van bijtend, vliegend insectengeweld trokken we door de stille bossen, sommige met beren en ander wild in het achterhoofd, lichtjes schichtig bij onverhoedse beweging of onheilspellende geluiden in het ritsellende struikgewas. Water langs de ene kant, bloemen, struiken, bossen langs de andere kant bracht ons na een half uurtje bij een uiterst primitieve blokhut. De ecolodge.  Electriciteit op aanvraag, aangeleverd door de generator, GSM ontvangst nihil, telecommunicatie bestaande uit tamtams of fluitjes maar wel fris water en een bugfree zone! Na een frisse kleren wissel en een nieuwe ‘spuitlaag’ besloot de dochter nog voor het avondeten om de plas te verkennen per waterfiets. De verse vis met groenten werd al iets minder enthousiast onthaald door de jonge dame maar zonder verpinken haalde ze die avond nog vlotjes tien uur. De adrenaline van de beren en wolven zat nog in het bloed waarschijnlijk. De canadese stilte deed haar werk want de dochter opende pas haar ogen, wakker geworden door het gekraak van het houten huisje, rond half negen. Ontbijten met koffie en thee, worstjes, toast en aardappelflensjes. Na een overtuigende uitleg van Scott besluiten we toch maar deel te nemen aan de kano dagtrip. goede beslissing want het was schitterend! eerst een kleine initiatie waarna we naar onze vertrekplaats wandelden. Gewapend met zonne- en muggemelk trokken we door de bossen naar het canadese water.

Foto’s zijn hier te bekijken.
Prachtige tocht! Drie kano’s voor ons gezes’en. De dochter vond het schitterend. Twee uurtjes peddelen langs riviertjes en meren brachten ons bij het einddoel, een mooie waterval. Zeker voor herhaling vatbaar; wie weet dat er ooit wel een kanotrektocht op ons programma komt te staan in zweden of noorwegen …
Een wandeling langs de rand van de rivier bracht ons tot boven aan de warerval. Na een een poging om te zwemmen in het koude water, welke bemoeilijkt werd door de vele stenen en de de geringe diepte, werd er gelunched op de rotsen langs en in de rivier. Nog even spelen met het water, een dam bouwen, vakkundig geholpen door Filip! Daarna, rustig terug afzakken richting ecolodge. ‘s avonds kampvuur met marshmallows!

woensdag rustig ontbijten. iedereen heeft super lang geslapen! op het gemakske terug richting Lancaster langs enkele binnenwegen. Onderweg nog een spannende queeste, op zoek naar een benzinepomp in één van de vele kleine dorpjes die we doorreden (dorpje = kerk met enkele huizen, soms een cafe, soms een tabakswinkel). ‘s avonds worden we verwelkomd door de andere belgen die ondertussen ook aangekomen zijn in lancaster. De dochter plonst nog snel het water in met de nieuwe vriendinnen.

Ottowawa

Zondag, 20 juli

Uitslapen is er wederom niet bij, de zon piekt al vroeg onze kamer binnen. Drie ramen en enkele spiegels weerkaatsen net voldoende licht in de dochter haar ogen om haar snel wakker te kietelen. Snel  opstaan en Boons eten geven is de boodschap die papa krijgt. Goeimorgen canada.

De honden genoten gelukkig net zoveel van de aandacht als de dochter van de honden dus dat zal wel snel. Na een ontbijt met canadese cornflakes, banaan en yoghurt; rustig met ons getweetjes; werden er eerst nog wat oefenblaadjes  gemaakt. Als beloning een nieuw computerspelletje tijdens welke papa even de kans had om onze zakken opnieuw in te laden. Daar we er enkele dagen op uit trokken dienden we niet alles mee te sleuren en mochten we een deel van de bagage tijdelijk achterlaten. Tegen ‘s middags kwamen onze reisgenoten waarna we onze rommel wegtasten, afscheid namen van Boons en we richting Ottowa trokken. (Foto: Het weerzien met Yves was hartelijk! Let U even op de combinatie Pick up truck – trailer – boot!)

Achterin gezeten met Yves, luisteren naar de wilde zwanen, verliep de tocht naar ottowa voorspoedig. Met isabelle als copiloot en mieke als gids, zij hadden ottowa al een keertje bezocht met A&A, waren we dra in hartje city waar ons schitterend hotel lag. Van daaruit trokken we te voet het ‘t stad in. Mooi, echt heel mooi. Rustig, net zoals in Toronto. grote straten, ruim, proper. Nadat de dochter haar eerste ijsbol tegen de grond had gemikt en ze haar tweede had weggelikt bereikten we via enkele monumenten en winkelstraten de befaamde rideaux. indrukwekkend hoe ze de sluizen nog manueel bedienen.

Geen foto’s getrokken met de gsm maar wel met de camera. Deze zullen spoedig ook ergens online te bekijken zijn :)

Vervolgens nog ergens op een mooi binnenplein een pizza gegeten, gezellig buiten met de hele bende. Terwijl de rest nog gezellig nageniet van een dessertje besluiten wij van op onze schreden terug te keren en nog een plonske te doen in het ‘hotel’zwembad. Blij dat we het het gezien hebben, keren we ons daarna nog eens lekker om in ons luxe bedjes dromend van onze trip die er aan staat te komen.

Boons (spreek uit boens)

Zaterdag 19 juli 2008

Buster, Molly en Boons zijn de honden bij Jef en Jane. Om halfzeven was de dochter wakker en klaar om de puppy uit haar nest te plukken. Na enig onderhandelen lukte het toch om pas rond kwart na zeven de eerste zonnestralen tegemoet te treden. Niet veel later maken we kennis met de papa van Jef. De Heer VanDrisch zijn grootvader was nog gewoon een meneer Van Den Driesche en zelfs zijn vader bleek nog nederlands te kunnen. Hij was de taal echter niet meer machtig. Na de nodige instructies mochten we de honden voederen wat voor ons kleine pup danig vermoeiend werd waarna ze prompt in slaap viel op de dochter haar schoot. Rond de negenen werden onze huisgenootjes wakker waarna we samen ontbeten. Vervolgens iedereen douchen en badderen, lekker rustig oprommelen en klaarmaken, alle tijd van de wereld. Nog even boodschappen doen, ‘s middags nog snel een ‘boke’ eten, en vervolgens de rest van ons reisgezelschap ophalen in Montreal. Yves en Isabel stonden reeds rustig te wachten daar de totaal ongeorienteerde papa weer eens een verkeerde binneweg dacht te moeten nemen. Anyway, de dochter was reuze blij met die andere papa waar ze dan ook rustig aan kon hangen als ware het een reuze klimboom die ze jaren niet meer gezien had. Gezellig achterin onze minivan mocht yves na een weekje engelamerikaans onze spraakwaterval over zich laten komen en heel de weg van montreal naar williamstown mee handje klap en andere kinderspelletjes spelen. uitgehonderd als we waren doken we “Jack’s Pub'” in waar we ons tegoed deden aan de vriendelijke en snelle bediening. Nadat papa en de dochter gedropt werden aan ‘hun’ huisje trok het bonte gezelschap verder richting camping om een nachtje te gaan kamperen. De dochter werd vroeg naar bed gestuurd om enkele uurtjes slaap in te halen. Enkele verhaaltjes later vielen de oogjes vanzelf dicht.

Morgen trekken we richting Algonquin park met een nog ergens te plannen tussenstop. Ben eens benieuwd.

Mais Muur

Vrijdag 18 juli

Na het laatste ontbijt bij de familie McCuagh brengen we Mieke en Flip naar het station in Alexandria; zij trekken er een dagje op uit naar Montreal. Als we terug op de farm komen kunnen we uiteindelijk toch de kalfjes voederen. De verwachtingen waren hoog gespanen maar het bleek redelijk saai te zijn :) Kalfjes die aan een fles komen sabbelen is namelijk niet zo boeiend als de dochter zich had voorgesteld in haar dromen. Opnieuw bracht een poes redding! een klein katje werd mee naar buiten getroond om even liefdevol verzorg te worden tot Piper, de grote stalhond, jaloers werd en eveneens aandacht begon op te eisen. Nadat we onze koffers hadden gepakt trokken we naar een nieuwe verblijfplaats in Williamstown. De zus van Ann stelde haar woning ter onzer beschikking voor twee nachten. super rustig, even terugtrekken, … en … er was toch wel een puppy zeker … feest dus!

In de namiddag gingen we op zoek naar het ‘grote’ zwembad in Cornwall. Eerst nog even langs een Tim Horton’s gepasseerd om koffie/fruitsap met croissant te nuttigen waarna we het aangeprezen zwembad net buiten de stadskern vonden. Bleek dat diezelfde Tim Horton die dag het zwembad af had gehuurd en iedereen gratis toegang verleende. In het redelijk puriteinse canada is er geen sprake van zwemslips. Integendeel, grote zwemshorten, t-shirten en zelfs heelder garderobes dobberden mee in het water. Bizar. Tim H had zich goed voorzien van redders want elke 5 a 10 meter stond er wel een lifeguard over onze veiligheid te waken.  Na een tweetal uurtjes in het water kreeg papa het stilletjes aan koud en werd de terugtocht aangevat richting williamstown. Daar aangekomen jankte het kleine pupje ons reeds welkom. Eventjes dag zeggen werd al snel een half uur waarna papa het kleine ding met enige aandrang ontzette van de overenthousiaste blonde bewonderaar. Een spelletje PutPut was overtuigend genoeg om ze even rustig op een stoel te krijgen.

Net toen we op het punt stonden om een lokaal resto’tje in Lancaster uit te proberen kregen we telefoon van Filip. Bleek dat de treinen van Montreal naar Alexandria volzatten, of we hen eventueel in Cornwall konden oppikken. Graag zelfs, scheelt toch weer enkele tien minuten heen en terug dus wij, met de kaart, het station in Cornwall gezocht. Met Eline als kaartlezende copiloot vonden we het lokale stationnnetjes in no time waarna we nog snel het italiaans-grieks restaurant op de hoek binnendoken voor een spaghettig en een pizza.

zwemdag …

Donderdag, 17 juli. Rustdag.

‘s morgens? zwemmen. ‘s middags zwemmen. Namiddag zwemmen. Vooravond zwemmen. Avond zwemmen!

In de voormiddag worden we gewekt door het licht, rond zeven uur zijn we beneden. Buiten zoeken naar Stirling, de huiskat. Piper, de barndog, begroet ons blaffend en blij! Nog even dag zeggen tegen de kalfjes, vervolgens gaan we eerst Mieke en Flip ophalen bij Jef en Jane.Wanneer we terug komen krijgen we een super ontbijt, geserveerd door Andrew en Ann. Eline wordt daarna vakkundig begeleid door Andrew waarna ze 16 baantjes zwemt (van 40 feet =  13 meter en een chique). even daarna vertrekken A&A en M&F naar Ottowa. Wij blijven rustig in Lancaster, we trekken even naar het centrum om boodschappen te doen. Het blijft grappig om de mensen een hele uitleg te zien doen in het engels waarna de dochter steeds haar schouders ophaalt en papa ter hulp moeten schieten en uitleggen dat ze geen jota engels verstaat :)

Als we terugkomen staan er hotdogs op het menu waarna we bezoek krijgen van Ansley en Ella, twee vijfjarige waterratjes die maar al te graag mee het water in duiken. Na een paar uur komen ze de dametjes weer ophalen waarna ons uffra even mag bekomen, binnen bij een iets draaglijker temperatuurtje, bij een filmpje van Pipi Langkous …

Tegen vijf uur duiken we de stallen in, echter voor het kalfjes voederen zijn we weer te laat.

De grote koeien stinken een beetje teveel en kunnen de dochter maar matig bekoren. Gelukkig is Stirling er nog om de boel te redden. Na heel de dag zoek te zijn geweest is de schaduwminnende kat weer tevoorschijn gekomen. De poes komt luid spinnend langs haar benen geschurkt en geniet van de vele aandacht. De zon is achter de wolken gedoken echter wederom lokt de 31° ons richting zwembad. Terwijl papa naast het zwembad de BBQ prepareert, plonst de dochter nog even met een zwemband het 26° warme water in. Vanavond schuiven we aan bij isabel en clark, mama en papa van Ann. Geweldige mensen!

Who’s the King?

Dinsdag, 15 juli.

na ons ontbijt bij Tim Hortons, koffers pakken en uitchecken, duiken we de ondergrondse in om onze wagen op te pikken aan de rand van Toronto. Na het nodige papierwerk verwachten we ons aan een uitleg bij de wagen maar niets is minder waar. Sleutel en wegwezen is de boodschap. Voorzien van een miniVan duiken we het stadsverkeer van Toronto in. Gemoedelijk schuiven we mee aan in het o zo relaxte canadese verkeer. terug aan het hotel, waar we onze koffers in bewaring gaven eten we nog snel een portie fish and chips. Op de achtergrond is een braziliaans festivalletje voor de nodige ambiance aan het zorgen. De weg vinden naar Kingston was meteen een uitdaging. bewegwijzering is schaars en helemaal anders uiteraard. Na een half uur belanden we uiteindelijk toch op de 401. Een ongelooflijk grote highway, rustig cruisen tegen 100 per uur, ontzettend relaxed! Na een half uur geef de dochter het op en valt in slaap. Na haar de iPod te onfutselen kan ook papa rustig twee uur lang naar zijn muziek luisteren. In Kingston slagen we er nogmaals in om waanzinnig te verdwalen. Twee vriendelijke dames, waarvan eentje plots Hollands blijkt te kunnen, leggen ons uit dat we aan de totaal verkeerde kant van Kingston zitten. Blijkbaar heeft het reisbureau zich een beetje vergist en ons ipv in het centrum te stationeren liggen we nu helemaal buiten Kingston. Beetje jammer, maar ja … We komen uiteindelijk terecht in een plaats die lijkt weggelopen te zijn uit één van de amerikaanse roadmovies. Kleine kamertjes waar je je auto voor kan parkeren. Helaas zat de nicotine en de teer nog steeds in het ondertussen rookvrije hotel.
‘s morgens american breakfast at Denny’s, vervolgens koffers pakken, again, en hit the road. Papa’s dagprogramme wordt volledig in de vuilbak gekieperd. Fort Henry en de 1000 islands kunnen de dochter niet meer bekoren, het vooruitzicht van de ‘farm’ is te verlokkelijk. Gevolg? om 12 uur komen we aan in Lancaster! Andrew en Ann wachten ons op. Tien minuten later zitten we reeds in het zwembad. Rond twee uur vertrekken we richting Montreal waar Mieke en Flip zullen aankomen. Onderweg stoppen we nog even voor ‘echte’ poutine. Frietjes, vleessaus en kaas. De dochter krijgt een soort van hotdog op een stokje. Montreal is een halfuurtje rijden. timing is perfect! we komen aan en onze gasten kunnen meteen instappen! Ook hier is alles weer ontzettend rustig …weinig volk en absoluut geen stress!

rarara

Niagara!

wat een absoluut machtige belevenis! Als je met de Maid of the Mysth de horseshoe binnenvaart voel je je ontzettend nietig. De horseshoe is de canadase kant van de waterval en dankt zijn naam aan de vorm van een hoefijzer.  De boot vaart tot op 60 meter van de waterval wat een spectaculaire douche oplevert maar ook een 300° zicht van water dat met een onmenselijke kracht naar beneden dondert. 10 miljoen badkuipen storten er elke seconde over de rand. Uiteraard is commerce troef maar toch is dit wat mij betreft een aanrader. De watervallen zijn ook gratis te bezichtigen langs alle mogelijke kanten maar niet op deze confronterende manier. Ook van bovenaf op de rock levert dit overgetelijke indrukken op.  Je kan het water, op deplaats waar het naar beneden stort,  tot op minder dan vijf meter naderen. Watergordijnen spatten op tot enkele 100-den meters boven de grond, regenbogen vanuit elke hoek, waanzinnige stroomversnellingen, watervalletjes, draaikolkjes, … waar je ook kijkt. De kriebels om in een kajak te stappen jagen de adrenaline naar ongekende hoogte.

Onze tourguide Ken pikte ons op om halfnegen. De mens wist aangenaam te vertellen gedurende de ganse rit. Bewonderenswaardig voor zij die engels verstonden. Echter onze italiaanse medemens alsook de dochter hadden niet bijster veel aan Ken zijn na-oorlogse verhalen over de british Queen. De rit langs Lake Ontario werd dan ook opgeluisterd door diverse verhalen over a-kaboutertjes die papa ter plekke uit zijn duim mocht zuigen. Niagara on the lake was de eerste pit stop die we maakten. Een ijsje ter plekken en een plaatselijke speeltuin waren voor de dochter veel intressanter dan de historische waarde van dit kleine dorpje. Ook de volgende halte, de whirlpool (plek waar het water uit de bassins wordt geloosd en waar de zwaartekracht het verliest tegen het volume), werd maar matig geapprecieerd door de dochter. Een telefoontje naar de diverse huisfronten (proficiat voor de jarige oma!) als afleiding deed wonderen. Na ons lunchbuffet werd haar ongeduld eindelijk  beloond en mochten we richting bootje wandelen. Getooid met de gekende blauwe jasjes dook ons schip de nevelige waterval in wat met veel oh’s en ah’s gepaard ging van onze chinese/japanese medemensed. Tijdens de ontscheeping kwamen we zowaar enkele belgen tegen die aan een drieweekse toer waren begonnen. Leuk om nog eens vlaams te horen!

Na een laatste tussenstop aan de rock bovenaan de watervallen, een koffie van Tim Horton’s voor papa en french fries van McDonald voor de dochter togen we naar de laatste afspraak van de dag; de wineyard van de canadase beroemdheid (vul naam in van canadase komiek). Een specialiteit hier is de ‘icewine’. Op het einde van het plukseizoen laten ze enkele trossen hangen die pas geplukt worden als het drie nachten na elkaar min 14°C is geweest. ‘s nachts trekken er dan honderden plukkers in Ontario er op uit om keiharde knikkers ijsdruiven te oogsten waar dan mierzoete ijswijn van gemaakt wordt.

rond half acht terug in het hotel alwaar een plonske in het binnen/buiten zwembad ons nieuwe energie geeft. vanavond voor de verandering eens geen McDo op het menu. We besluiten een italiaan op te zoeken die in de boekjes staat aangeschreven als excellent familierestaurant.
Ongelooflijk! echt subliem. Moesten we morgen nog in Toronto zijn ik had er zeker terug gegaan. Jammer dat die mensen niet ergens in Antwerpen een zaak uitbaten. Geweldige sfeermuziek (Marc Moulin, Erica Baduh, …), super knappe inrichting met tot de verbeelding sprekende luchters die zelfs de dochter tot de verbeelding spraken, heel vriendelijke en snelle bediening en op de koop toe … lekker! Dit is één van de lekkerste pasta Fettucini’s die ik ooit al gegeten heb! (kip, zongedroogde tomaatjes, spinazie, …) Ook de dochter haar pizza was echt heerlijk. Vergezeld van een glaasje chianti was dit de ultieme bekroning van een drukke, mooie dag.

PS: tot twee keer toe kwamen we onderweg naar het restaurant hele hulpvaardige, beleefde politieagenten tegen! Super!
PS II: De CN tower kleurt ‘s avonds. (niet super goed te zien met mijn mobile phone’s cameraatje maar toch)

Het Kan da!

Tegen gemiddeld 850km per uur op een hoogte van 11000 meter met een buitentemperatuur van –52 vlogen we gerieflijk in acht uur van Amsterdam naar Toronto. Met een supergroot toestel was er geen sprake van ‘neven’effecten bij vertek noch aankomst. Geen vervelende druk op de oren tijdens het opstijgen, geen verkleinde maag tijdens het landen maw een super eerste ervaring voor onze jonge globetrotter. Nadat de eerste zenuwen waren wegge”ebd nam de aangeboren nieuwsgierigheid toch de bovenhand. Al vanop de luchthaven verstond ze het als geen ander om conversaties tot stand te brengen en iedereen te begroeten met een wuifhandje of een ‘my name is eline". Verder reikte de kennis van het engels echter nog niet waarna papa steeds weer de boel mag gaan uitleggen.

Zo’ook bij onze aankomst te canada. Man man, ik had begot vroeger minder moeite om naar het oostblok of Ukraine te reizen; op vakantie komen naar canada is blijkbaar niet vanzelfsprekkend. Ze verwachten hier namelijk geen toeristen, enkel illegale immigranten. Blijkbaar is dit het beloofde land want tot drie maal toe mochten we uitleggen waarom we naar canada kwamen, wat we gingen doen, waar we naartoe gingen en waarom dan wel, of we volk kenden en waarom in godsnaam die Schot met die Canadese ging trouwen die op de koop toe in Antwerpen woonde en in Brussel werkte … eerst de border politie, daarna de douane en de kers op de taart was de immigration service.

Enfin, had ik al gezegd dat de vlucht voorspoedig was verlopen? Eerst een stukje schotland, vervolgens heel lang niets dan water, vervolgens een stukje onherbergzaam Groenland, daarna weer heel veel water en pas de laatste twee uur ofzo nog wat land.  Vanaf het noorden kwamen we canada binnen, over montreal naar toronto. Het eten aan boord was niet echt super, zeker niet voor de o zo kieskeurige dochter mais bon om de twee uur werd er toch langs gekomen met een versnapering en een drankje dus ook zij overleefde dit wel. Entertainment aan boord was niet wat ik had verwacht; geen spelconsoles noch individuele teveetjes voor iedereen dus papa was spelpartner van dienst. Gelukkig hadden de beide oma’s voldoende pakjes gemaakt om de acht uur durende vlucht te overbruggen!

Na de bagage te hebben opgepikt (wat is zaventem toch een luxe qua snelheid op dat gebied!) taxi genomen richting downtown. Ook hier heeft onze indische medemens blijkbaar alle native canadazen (zijn die er?) verdrongen, maar ook zij  beschikken over een rijbewijs dus veilig en wel geraakten wij in onze hotteletje. De vier lieftallige dames checkten ons vlotjes in, vertederd door de danspasjes van het kleine belgische prinsesje. Ondertussen was het vlotjes middernacht in belgie maar onze klok stond reeds op eastern time en onze magen vertelden ons; zes uur, etenstijd! snel even verfrissen, iets anders aan doen en wij vol goede moed het klammige toronto on getrokken. 28 graden en dampend vochtig vonden we al na vijf minuten onze eindbestemming; Mac Donnalds. Op die 800 meter waren we al een Tim Hortons, een Starbucks en nog een lokale koffieboer tegenkomen en minstens vier hotdog annex frietkramen. Poutine staat op mijn lijstje als aanrader van Ann-Margaret maar de aanblik van zulke druipende aardappelschijfjes kunnen wij Belgen moeilijk ‘friet’ noemen. Mischien is dit in Montreal beter :)

Acht uur (twee uur ‘s nachts in Antwerpen), bed in. Zowel dochter als papa. Halewijntje de kabouter mag nog twee hoofdstukjes opdraven als slaapentertainment maar dan is het voor onze gejetlagde geesten toch de hoogste tijd. 

Om vijf uur loopt het ergens mis met onze biologische klok want na veel woelen en draaien is het weer de beurt aan halewijntje om de rest van haar verhaaltje op te biechten. Ondertussen genieten we van een prachtig verlicht toronto waar de zon pas opkomt rond halfzeven!

Rond zeven uur stappen we Tim Hortons binnen voor ons eerste canadese ontbijt. Voor de dochter een donut met discobollen en voor papa eentje met honing. Geduld kennen ze hier niet; veel kans om een keuze te maken heb je dan ook niet. Na weeral enkele dollars lichter gemaakt te zijn aan de receptie van ons hotel trekken we met de aldaar gekochte ticketten naar de skyneedle. De CN tower wordt door de dochter niet aanvaard als grootste vrijstaande toren ter wereld; in haar ogen is de kathedraal van antwerpen veel hoger!

Ook een bezoekje aan de verschillende platforms, een koffie en een chocomelk op een slordige 360 meter, een rondwandeling buiten (!) rond de toren, een kijkje in de diepte door een

 

              glazen vloerplaat en zelfs een bezoekje aan de bubble op 446 meter hoogte deden haar niet van mening veranderen. Vergis U niet, de gebouwen die je hier ziet zijn allen kleine wolken krabbers. Alles is hier groot, groter en groots. de lokale singel telt hier gemiddeld vier rijvakken, minder dan 20 verdiepingen zie je hier niet, en de enigste kleine auto’tjes zijn of toeristen of huurautotjes. Hier kennen ze nog geen verminderde koopkracht, bankcrashes door immobilien catastrofes of andere inflatoire perikelen.

De namiddag werd doorgebracht aan en op Ontario Lake. Eerst een boottochtje welke ons op een eilandje bracht waar de tot nu toe verloren gewaande bevolking van toronto blijkbaar hun zondag al piknikkend doorbracht. Mooie groene eilandjes, verbonden al dan niet met bruggen, werden volgepropt met speeltuinen, een mini pretpark, een kinderboerderij alsook talrijke pikniktafels met gelegenheid tot BBQ. Heelder gezinnen kwamen naar de kleine strandjes afgezakt om de ondertussen zomerse 30° toch enigszins te kunnen verdragen. Na een plonsbeurt in ons verwarme buitenzwembad op de derde verdieping was het tijd om de innerlijke mens nog eens te verstevigen en waar anders dan, juist, Mac Donalds was dit mogelijk. Had ik al vermeld dat we ‘s middags, aan een of ander bekend baseball stadion, waarvoor de halve wereld kaartjes te koop aanbod, een echte hotdog aten net zoals in de films? Op z”n Canadees gaat dit als volgt; Bestel een broodje met worst en vervolgens probeer je daar zoveel mogelijk waar voor je geld te krijgen door er alles op te stapelen wat je maar kan. augurkjes, pickles, ajuin, zuurkool, ketchup, mosterd, … Wij bescheiden belgen volstonden met een toefje Heinz … maar wacht maar tot we hier ingeburgerd geraken.

 

‘s avonds op het pleintje nog een ijsje en de dag werd weer mooi afgesloten.

   Morgen vroeg weer op!

First flight

De zenuwen voorbij, tranen van het afscheid opgedroogd, het lange wachten voorbij ... Klaar voor het vertrek. De zon schijnt in amsterdam. In toronto is het 29 graden! We vertrekken met 15 minuten vertraging aan onze 8 uur durende queeste. Meer nieuws vanuit toronto! (dank voor de sms'jes, de rit naar de luchthaven, de last minute calls)

overzichtje trip canada

Hoe ziet onze trip eruit?
Zaterdag vertrekken we om 13:55 vanuit Amsterdam. We landen om 16u lokale tijd in Toronto. Aangezien ze daar zes uur achter staan is het ondertussen reeds 22u in den Belgique en zullen we waarschijnlijk geen sms’jes en dergelijke meer sturen. Gelieve dan ook niet ‘s morgens vroeg te bellen om te checken of we aangekomen zijn want als het voor jullie ochtend is, is het voor ons nacht! Dus, gouden regel, bel ons niet voor 15u Belgische tijd aub !!! (Met andere woorden, papa hoopt dat dochter daar elke dag super lang uitslaapt ;-) )
Zaterdag trekken we van de luchthaven verder naar het hotel waarna we waarschijnlijk na een kleine avondwandeling redelijk groggy in ons bed zullen belanden. Zondag dagje toronto; ontbijten in de plaatselijke Starbucks, bezoekje aan China Town, shopping mall mee pikken en uiteraard de CN tower een bezoekje brengen !
Maandag een georganiseerde (negen uur lange) daguitstap naar de Naigara Falls. Boottochtje met de Maid of Mysth ; bezoek aan, rond, onder, boven de fameuze wereldbekende watervallen ; eten in het kleine mijnwerkersdorpje aldaar ; etc …
Dinsdag auto oppikken en richting Kingston. Niet te verwarren met de woonplaats van wijlen Bob Marley. Kingston ligt aan de thousand Islands welke samen met Fort henry één van de mooiere atracties is in Ontario.
Woensdag rijden we door naar Glenmaple. Klein gehucht tegen Montreal.
Daar ontmoeten we enkele medereizigers en krijgen we een boerderij ter onze beschikking !
Kaartjes/brieven :
Clark & Isabelle McCuaig
tav Eline en Johan Sleeckx
Glenmaple Farms
County road 34, # 6003
Lancaster
Canada
Dit wordt onze uitvalsbasis tot het einde van onze trip.
Zaterdag, 19 juli, trekken we naar Montreal waar we nog enkele landgenoten gaan oppikken. Terrasje doen, hapje eten, mont'realaxen, ...
Zondag mischien, afhankelijk van het weer en de goesting, een daguitstapje naar Ottowa, de hoofdstad van Canada. Een kleine 120 kilometer rijden.
En dan, als alles geboekt geraakt, wat tot op heden nog steeds niet vastligt, trekken we enkele dagen naar de ecolodge. Een houten primitieve blokhut in Algonquin park. Geen stroom, geen gsm ontvangst, geen internet, geen auto’s, …
Tegen donderdag zijn we dan zeker weer terug op onze uitvalsbasis om alsnog enkele dagen aan het zwembad te kunnen doorbrengen alvorens aan de festiviteiten te beginnen. Zaterdag; D day; een lokale trouw met alles er op en er aan.
To be continued …

album testje

Vakantie Test

 

album testje …

terug met live writer!

Blogging via MS Word

Kriebels in de buik of zijn het knopen?

Net langs het reisbureau geweest. Ticketjes gaan afhalen, vouchers voor auto en hotel. Niagara falls here we come!

Het wordt nu dringend tijd om te beginnen pakken. Bye bye belgische zomer, in canada is het 32°C.

Smelten in de thalys

Pff... 27C buiten maar eveneens minstens 25C binnen. De thalys zit afgeladen vol en de airco kan het volgens mij vandaag niet aan. Beetje uitgeteld jagen we de verveling weg met kranten en mobiel internet. Op de brug van vilvoorde is het rustig zie ik terwijl onze suppersnelle trein er gezapig onder door bommelt. Na anderhalf uur wachten in gare du nord zal ik blij zijn om straks in het mooi vernieuwde antwerpen centraal aan te komen.

straatfeesten expowijk

Expo 58, ondertussen reeds 50 jaar geleden, was de reden van het ontstaan van onze wijk! En dit mocht uiteraard uitgebreid gevierd worden. Straatfeesten met als thema onze verschillende expo gerelateerde straatnamen. Alles werd letterlijk in de bloemetjes gezet. Ook verschillende thema snacks werden her en der aangeboden.

Een reuze springkasteel in de azielaan waar er chinese wimpels over de straten wapperden en er alleen maar gele medemensen rondliepen. chinese loempia's maakten het geheel compleet. De kwiebus van de stad antwerpen had het eden plein ingepalmd met allerlei leuke activiteiten. Appelgebak en verboden appelen waren, uiteraard, in de 'eden'laan te verkrijgen. Kleine koninginenhapjes werden gesmaakt in de Vorstenhuislaan. Melkproducten allerlei in de melkweg ofte Planetariumlaan. enzovoort enzovoort ...

de dag werd afgesloten met een straatbarbeque. geweldig leuk met de buren, een hele hoop klein grut; met ontzettend veel helpende handen werd de grijze ochtend uiteindelijk een heel zonnige dag!


als dessert van onze straat BBQ werd er plots een waar kunstwerk te voorschijn getoverd. een reuze chocolade atomium geflankeerd door maar liefst een stuk of acht taartkunstwerkjes. Over verborgen talenten gesproken.




De dochter slaapt ondertussen als een roos na een geweldige dag. Eerst vroeg uit de veren om mee te helpen aan de voorbereidingen, vervolgens gaan zwemmen met tommy & katrin en sven & lies; daarna spelen op het sprinkasteel (een reuze draak van wel 20 meter lang, met allerlei hindernissen) met de vele buurtkinderen, samen met oma en opa de tour van de wijk. daarna nog eens met de fiets met papa diezelfde toer :) , gevolg door ... jawel ...nog meer spelen!

dear Ndugu,

daar ik 'about schmidt' reeds een keer zag kan de film me maar matig boeien. echter het schrijven aan zijn fosterchild deed me denken aan m'n eigen epistels. Time for an update!

vakantie is begonnen, de dochter haar eerste leerjaar zit erop. Mooi afgesloten met een schitterend rapport; 91,2 %. Wat een vooruitgang werd er dit jaar geboekt. Ongelooflijk.
We leerden rekenen tot 20, we haalden niveau drie in lezen, legden ons 50m brevet af met zwemmen, leerden knikkeren, touwtjespringen, hinkelen, voetballen, bidden, dammen, fietsen zonder handen, skien, ... en waarschijnlijk vergeet ik er nog wel een paar.
we leerden ook veel nieuwe vriendjes en vriendinnetjes kennen. In de klas, in de school, in de buurt(en).
Het was een druk jaar!

Maar nu is ze begonnen, twee maanden zomervakantie!
"Eerst nog weekend, papa. Pas daarna begint de vakantie", wist de dochter me daarstraks te vertellen. Wat mij betreft is ze begonnen evenals de zoete inval. 't Is hier al heel de week een komen en gaan van klas- en schoolgenootjes. Vandaag alleen al passeerden Tony, Tiny, Tina, Dante, Amorie en enkele van wie me helaas de naam ontglipt. Super!
De eerste zonnige vrije namiddag brachten we in de tuin door, in het dierenparkje en in de wijk. Geen verre verplaatsingen, geen geplande uitstapjes, gewoon wat vriendes, een tuin, een zandbak, een fiets, en droog, zonnig weer. Meer moet er niet zijn voor de dochter.

Morgen straatfeesten, de laatste voorspellingen wijzen op droog weer! de wijk is er klaar voor in elk geval. Wafels bij Helga en Ivan, Boules de Berlin bij Karsten en Brit, expo ijsjes bij ons, ... elke straat heeft wel iets in petto! wees welkom.

wat vliegt de tijd ...

time is flying when you're having fun!

Ondertussen zijn de boerderijklassen reeds twee weken achter de rug. 't was geslaagd. Heb ze nog nooit zo veel weten vertellen. Terwijl ik dacht dat iedereen steendood ging zijn, echter niets was minder waar. Gevolg? een 'meide'-bende over de vloer!
Ze hadden goed weer gehad. Vele brieven gekregen van het thuisfront. Boer Koen maakte met hen brood, confituur (heel lekkere trouwens!), kaarsen van bijenwas. Ze mochten met de konijnen spelen, paardje rijden, kregen frietjes, een fuif, een kampvuur en als afsluiter een bezoek aan het ijsboerke ... en uiteraard een ijsje.

Woensdag was daar uiteraard weer Oma die alsnog op trot mocht om speelkameraadjes te zoeken. Lars werd met open armen ontvangen! Donderdag zwemmen op school. Er is sprake van een 50 meter brevet waar voor geoefend wordt! Vrijdag onze gebruikelijke afspraak te Elshout. Zwemmen, duiken, schuiven, waterpret a volonté ... daarna vissticks met frietjes. Pure Luxe!

Zaterdag met jufrouw de clerck op stap. mooie dag om naar Planckendael te trekken. Schattig om die twee bezig te zien. Van speelhoek naar klimparadijs, van touwparcours naar schuifafjes. Veel oog voor de dieren hadden we weer niet. Toch enkele succesnummers. De kleine everzwijntjes, de baby neushoorn, de koala'jtes, ...

Zondag gaan zwemmen met de familie dehaan en wouters. Aartselaar, lang geleden voor ons. handig toch ... zo dichtbij! Papa, Nonkel, maar vooral opa, "Wim" was er ook bij. Na pistoletjes ten onze huize, wat de dochter natuurlijk super vond "zo veel volk over de vloer", ging ieder zijn weg. Wij hadden nog een afspraak met de 10 miles. Met de auto naar Mortsel en daar de tram op. Nog nooit zoveel volk op een tram gezien. Wat een overrompeling ... man man.
Net op tijd om de start nog mee te maken. Veel mensen gebeld, ge'smsed maar helaas niemand gevonden in de waanzinnige volkstoeloop. Wel oma en opa die de zus kwamen aanmoedigen ... alleen ... "Waar liep ze nu?". Toen de massa vertrok duurde het meer dan een half uur voor iedereen voorbij was en ergens in die menigte is ze ons voorbijgeflits ... helaas onopgemerkt. De tram terug richting Mortsel was een pak rustiger. Daar we op tijd terug waren hadden we zelfs nog tijd over om een ijsje te gaan eten aan het nachtegaele park! 't was weer een week om U tegen te zeggen.

Ook deze week begon super! Indianenfeestje bij thibault, een jarig klasgenootje. Er was werk van gemaakt! ouders en tantes verkleed als opperhoofden, een grote wigwam (of was het een tipi?) in de tuin, een levensechte totempaal. De grote bende werd beziggehouden met een vijftal indianenproeven die beloond werden met 'ughjes'. Op het eind waren vijf 'ughjes' goed voor een indianendiploma. De dochter werd bekroond met de bijnaam "springende indiaan". Ongelooflijk veel geluk met het weer! 's Avonds nog met tante marijke kunnen buiteneten op ons terras (ovenschotel met zalm, prei en platte pattatjes ... welke wonderbaarlijk zonder al te veel mopperen gesmaakt werd door de dochter) maar enkele uren later werd het weekend bekroond met een fikse zondvloed.

Maandag school. Niet even enthousiast als anders maar toch ... tis maar een korte week. 's avonds gaan zwemmen in braschaat, jammer van de vele file's :( Volgende keer dicher bij huis zoeken. Dinsdag werd de dochter opgehaald door opa die meteen ook Haley mocht verwelkomen. Woensdag platte rust met oma. Beetje snotterig, oververmoeid maar nog steeds goedgezind. 's avonds gebakken aardappeltjes, kip, appelmoes en een torentje van brocollimoes. Vooral dat laatste ging zeer vlot binnen bij de jongste tafelgenote.

Donderdag, weekend maw ... vroeg wakker worden dus! Na een uitgebreide douche voor ons beide, een rustig ontbijt trokken we met sven en tommy en hun respectievelijke kroost naar het Peerdsbos voor een frisse neus en een portie beweging in de speeltuin. Nog snel enkele pistollekes/sandwichkes meepikken bij Katrin en vervolgens naar huis. Fatsoeneren, feestjurk aan, haar opsteken en naar de eerste komunie van Juleke. Hoe meer kinderen hoe liever is haar motto dus haar dag kon weer niet stuk.

Deze morgen sliepen we, raar maar waar, uit! het was dik half negen voor de dochter haar eerste kreun slaakte. Na een oliebadje, boekje lezen, wat rommelen en lummelen, werd er naar buiten getrokken op zoek naar buurkinderen. Jolien en Sander werden bereid gevonden om mee te buiten te spelen. Fietsen, krijttekeningen op de stoep, vervolgens schommelen en slakken zoeken in de tuin. 's middags spekskes met gebakken patatjes en een eike en vervolgens even naar onze vrienden van het winkeltje om de geplande croque monsieur benodigdheden in te slaan. De rest van het programm bestond er in om een zitbal te gaan kopen bij Nirwana en daarna onze weg verder te zetten naar de klimzaal in hoboken. Rustig enkele routjes geklommen. Ben eens benieuwd of de dochter morgen geen stijve armpjes heeft.

To be continued ... :)