Het Kan da!

Tegen gemiddeld 850km per uur op een hoogte van 11000 meter met een buitentemperatuur van –52 vlogen we gerieflijk in acht uur van Amsterdam naar Toronto. Met een supergroot toestel was er geen sprake van ‘neven’effecten bij vertek noch aankomst. Geen vervelende druk op de oren tijdens het opstijgen, geen verkleinde maag tijdens het landen maw een super eerste ervaring voor onze jonge globetrotter. Nadat de eerste zenuwen waren wegge”ebd nam de aangeboren nieuwsgierigheid toch de bovenhand. Al vanop de luchthaven verstond ze het als geen ander om conversaties tot stand te brengen en iedereen te begroeten met een wuifhandje of een ‘my name is eline". Verder reikte de kennis van het engels echter nog niet waarna papa steeds weer de boel mag gaan uitleggen.

Zo’ook bij onze aankomst te canada. Man man, ik had begot vroeger minder moeite om naar het oostblok of Ukraine te reizen; op vakantie komen naar canada is blijkbaar niet vanzelfsprekkend. Ze verwachten hier namelijk geen toeristen, enkel illegale immigranten. Blijkbaar is dit het beloofde land want tot drie maal toe mochten we uitleggen waarom we naar canada kwamen, wat we gingen doen, waar we naartoe gingen en waarom dan wel, of we volk kenden en waarom in godsnaam die Schot met die Canadese ging trouwen die op de koop toe in Antwerpen woonde en in Brussel werkte … eerst de border politie, daarna de douane en de kers op de taart was de immigration service.

Enfin, had ik al gezegd dat de vlucht voorspoedig was verlopen? Eerst een stukje schotland, vervolgens heel lang niets dan water, vervolgens een stukje onherbergzaam Groenland, daarna weer heel veel water en pas de laatste twee uur ofzo nog wat land.  Vanaf het noorden kwamen we canada binnen, over montreal naar toronto. Het eten aan boord was niet echt super, zeker niet voor de o zo kieskeurige dochter mais bon om de twee uur werd er toch langs gekomen met een versnapering en een drankje dus ook zij overleefde dit wel. Entertainment aan boord was niet wat ik had verwacht; geen spelconsoles noch individuele teveetjes voor iedereen dus papa was spelpartner van dienst. Gelukkig hadden de beide oma’s voldoende pakjes gemaakt om de acht uur durende vlucht te overbruggen!

Na de bagage te hebben opgepikt (wat is zaventem toch een luxe qua snelheid op dat gebied!) taxi genomen richting downtown. Ook hier heeft onze indische medemens blijkbaar alle native canadazen (zijn die er?) verdrongen, maar ook zij  beschikken over een rijbewijs dus veilig en wel geraakten wij in onze hotteletje. De vier lieftallige dames checkten ons vlotjes in, vertederd door de danspasjes van het kleine belgische prinsesje. Ondertussen was het vlotjes middernacht in belgie maar onze klok stond reeds op eastern time en onze magen vertelden ons; zes uur, etenstijd! snel even verfrissen, iets anders aan doen en wij vol goede moed het klammige toronto on getrokken. 28 graden en dampend vochtig vonden we al na vijf minuten onze eindbestemming; Mac Donnalds. Op die 800 meter waren we al een Tim Hortons, een Starbucks en nog een lokale koffieboer tegenkomen en minstens vier hotdog annex frietkramen. Poutine staat op mijn lijstje als aanrader van Ann-Margaret maar de aanblik van zulke druipende aardappelschijfjes kunnen wij Belgen moeilijk ‘friet’ noemen. Mischien is dit in Montreal beter :)

Acht uur (twee uur ‘s nachts in Antwerpen), bed in. Zowel dochter als papa. Halewijntje de kabouter mag nog twee hoofdstukjes opdraven als slaapentertainment maar dan is het voor onze gejetlagde geesten toch de hoogste tijd. 

Om vijf uur loopt het ergens mis met onze biologische klok want na veel woelen en draaien is het weer de beurt aan halewijntje om de rest van haar verhaaltje op te biechten. Ondertussen genieten we van een prachtig verlicht toronto waar de zon pas opkomt rond halfzeven!

Rond zeven uur stappen we Tim Hortons binnen voor ons eerste canadese ontbijt. Voor de dochter een donut met discobollen en voor papa eentje met honing. Geduld kennen ze hier niet; veel kans om een keuze te maken heb je dan ook niet. Na weeral enkele dollars lichter gemaakt te zijn aan de receptie van ons hotel trekken we met de aldaar gekochte ticketten naar de skyneedle. De CN tower wordt door de dochter niet aanvaard als grootste vrijstaande toren ter wereld; in haar ogen is de kathedraal van antwerpen veel hoger!

Ook een bezoekje aan de verschillende platforms, een koffie en een chocomelk op een slordige 360 meter, een rondwandeling buiten (!) rond de toren, een kijkje in de diepte door een

 

              glazen vloerplaat en zelfs een bezoekje aan de bubble op 446 meter hoogte deden haar niet van mening veranderen. Vergis U niet, de gebouwen die je hier ziet zijn allen kleine wolken krabbers. Alles is hier groot, groter en groots. de lokale singel telt hier gemiddeld vier rijvakken, minder dan 20 verdiepingen zie je hier niet, en de enigste kleine auto’tjes zijn of toeristen of huurautotjes. Hier kennen ze nog geen verminderde koopkracht, bankcrashes door immobilien catastrofes of andere inflatoire perikelen.

De namiddag werd doorgebracht aan en op Ontario Lake. Eerst een boottochtje welke ons op een eilandje bracht waar de tot nu toe verloren gewaande bevolking van toronto blijkbaar hun zondag al piknikkend doorbracht. Mooie groene eilandjes, verbonden al dan niet met bruggen, werden volgepropt met speeltuinen, een mini pretpark, een kinderboerderij alsook talrijke pikniktafels met gelegenheid tot BBQ. Heelder gezinnen kwamen naar de kleine strandjes afgezakt om de ondertussen zomerse 30° toch enigszins te kunnen verdragen. Na een plonsbeurt in ons verwarme buitenzwembad op de derde verdieping was het tijd om de innerlijke mens nog eens te verstevigen en waar anders dan, juist, Mac Donalds was dit mogelijk. Had ik al vermeld dat we ‘s middags, aan een of ander bekend baseball stadion, waarvoor de halve wereld kaartjes te koop aanbod, een echte hotdog aten net zoals in de films? Op z”n Canadees gaat dit als volgt; Bestel een broodje met worst en vervolgens probeer je daar zoveel mogelijk waar voor je geld te krijgen door er alles op te stapelen wat je maar kan. augurkjes, pickles, ajuin, zuurkool, ketchup, mosterd, … Wij bescheiden belgen volstonden met een toefje Heinz … maar wacht maar tot we hier ingeburgerd geraken.

 

‘s avonds op het pleintje nog een ijsje en de dag werd weer mooi afgesloten.

   Morgen vroeg weer op!