Dinsdag, 15 juli.
na ons ontbijt bij Tim Hortons, koffers pakken en uitchecken, duiken we de ondergrondse in om onze wagen op te pikken aan de rand van Toronto. Na het nodige papierwerk verwachten we ons aan een uitleg bij de wagen maar niets is minder waar. Sleutel en wegwezen is de boodschap. Voorzien van een miniVan duiken we het stadsverkeer van Toronto in. Gemoedelijk schuiven we mee aan in het o zo relaxte canadese verkeer. terug aan het hotel, waar we onze koffers in bewaring gaven eten we nog snel een portie fish and chips. Op de achtergrond is een braziliaans festivalletje voor de nodige ambiance aan het zorgen. De weg vinden naar Kingston was meteen een uitdaging. bewegwijzering is schaars en helemaal anders uiteraard. Na een half uur belanden we uiteindelijk toch op de 401. Een ongelooflijk grote highway, rustig cruisen tegen 100 per uur, ontzettend relaxed! Na een half uur geef de dochter het op en valt in slaap. Na haar de iPod te onfutselen kan ook papa rustig twee uur lang naar zijn muziek luisteren. In Kingston slagen we er nogmaals in om waanzinnig te verdwalen. Twee vriendelijke dames, waarvan eentje plots Hollands blijkt te kunnen, leggen ons uit dat we aan de totaal verkeerde kant van Kingston zitten. Blijkbaar heeft het reisbureau zich een beetje vergist en ons ipv in het centrum te stationeren liggen we nu helemaal buiten Kingston. Beetje jammer, maar ja … We komen uiteindelijk terecht in een plaats die lijkt weggelopen te zijn uit één van de amerikaanse roadmovies. Kleine kamertjes waar je je auto voor kan parkeren. Helaas zat de nicotine en de teer nog steeds in het ondertussen rookvrije hotel.
‘s morgens american breakfast at Denny’s, vervolgens koffers pakken, again, en hit the road. Papa’s dagprogramme wordt volledig in de vuilbak gekieperd. Fort Henry en de 1000 islands kunnen de dochter niet meer bekoren, het vooruitzicht van de ‘farm’ is te verlokkelijk. Gevolg? om 12 uur komen we aan in Lancaster! Andrew en Ann wachten ons op. Tien minuten later zitten we reeds in het zwembad. Rond twee uur vertrekken we richting Montreal waar Mieke en Flip zullen aankomen. Onderweg stoppen we nog even voor ‘echte’ poutine. Frietjes, vleessaus en kaas. De dochter krijgt een soort van hotdog op een stokje. Montreal is een halfuurtje rijden. timing is perfect! we komen aan en onze gasten kunnen meteen instappen! Ook hier is alles weer ontzettend rustig …weinig volk en absoluut geen stress!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten