Vrijdag 18 juli
Na het laatste ontbijt bij de familie McCuagh brengen we Mieke en Flip naar het station in Alexandria; zij trekken er een dagje op uit naar Montreal. Als we terug op de farm komen kunnen we uiteindelijk toch de kalfjes voederen. De verwachtingen waren hoog gespanen maar het bleek redelijk saai te zijn :) Kalfjes die aan een fles komen sabbelen is namelijk niet zo boeiend als de dochter zich had voorgesteld in haar dromen. Opnieuw bracht een poes redding! een klein katje werd mee naar buiten getroond om even liefdevol verzorg te worden tot Piper, de grote stalhond, jaloers werd en eveneens aandacht begon op te eisen. Nadat we onze koffers hadden gepakt trokken we naar een nieuwe verblijfplaats in Williamstown. De zus van Ann stelde haar woning ter onzer beschikking voor twee nachten. super rustig, even terugtrekken, … en … er was toch wel een puppy zeker … feest dus!
In de namiddag gingen we op zoek naar het ‘grote’ zwembad in Cornwall. Eerst nog even langs een Tim Horton’s gepasseerd om koffie/fruitsap met croissant te nuttigen waarna we het aangeprezen zwembad net buiten de stadskern vonden. Bleek dat diezelfde Tim Horton die dag het zwembad af had gehuurd en iedereen gratis toegang verleende. In het redelijk puriteinse canada is er geen sprake van zwemslips. Integendeel, grote zwemshorten, t-shirten en zelfs heelder garderobes dobberden mee in het water. Bizar. Tim H had zich goed voorzien van redders want elke 5 a 10 meter stond er wel een lifeguard over onze veiligheid te waken. Na een tweetal uurtjes in het water kreeg papa het stilletjes aan koud en werd de terugtocht aangevat richting williamstown. Daar aangekomen jankte het kleine pupje ons reeds welkom. Eventjes dag zeggen werd al snel een half uur waarna papa het kleine ding met enige aandrang ontzette van de overenthousiaste blonde bewonderaar. Een spelletje PutPut was overtuigend genoeg om ze even rustig op een stoel te krijgen.
Net toen we op het punt stonden om een lokaal resto’tje in Lancaster uit te proberen kregen we telefoon van Filip. Bleek dat de treinen van Montreal naar Alexandria volzatten, of we hen eventueel in Cornwall konden oppikken. Graag zelfs, scheelt toch weer enkele tien minuten heen en terug dus wij, met de kaart, het station in Cornwall gezocht. Met Eline als kaartlezende copiloot vonden we het lokale stationnnetjes in no time waarna we nog snel het italiaans-grieks restaurant op de hoek binnendoken voor een spaghettig en een pizza.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten