zou het M!LF zeggen; in werkelijkheid waren het er maar 15.
vijftien centimeter verse sneeuw lag er deze morgen. De dochter en ik stonden om halftien, een half uurtje later dan anders, op de krakende piste. Gans alleen op een maagdelijk wit sneeuwtapijt. Samen, door de nog steeds dwarrelende sneeuwvlokjes, zoefden we door de diepsneeuw omlaag. De verse sneeuw kwam soms tot aan de dochter haar knieen! Stipt om tien uur kwamen we weer beneden waar de rest van de ploeg klaar stond om weer de eitjes naar boven te nemen. Via de pannekoekenlift naar boven, vervolgens in formatie naar beneden richting eitjes lift, dat bespaart weer een vermoeiende wandeling met die zware botten!
Wij hadden de ski's nog niet aangebonden en waren dus enkele minuten eerder boven waar ondertussen een echte sneeuwstorm woedde. Even werd er getwijfeld maar de kleine ukken werden toch omgepraat om de tocht te wagen. Neuzen werden gesnuit, tranen gedroogd, botjes sneeuwvrij gemaakt en vooruitzichten van warme chocomelk werden voorgespiegeld. Dapper ging iedereen mee, zelfs de jumpjes werden door niemand overgeslagen onderweg!
Beneden was het weer wederom gekeerd en werd er nog enkele keren geslalomed op de pannekoekenlift.
In de namiddag werd een halve dag rust ingelast. Spelletjes en een wandeling werden hun deel, vergezeld door oma, opa en mama Leen. De laatste was zo vrij om haar snowboard, en haar levensgezel, uit te lenen aan ondergetekende. Van de gelegenheid gebruik makende kon papa nog eens een middagje de pist onveilig maken. Na de voorbij drie afdalingen kreeg papa de smaak te pakken! Na 12 dagen skien en drie uur snowboarden helt de fun balans al heel zwaar over in het voordeel van de sneeuwplank. Volgend jaar toch eens overwegen om een bord te huren ipv enkele latten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten